ಅಮ್ಮನಂತೆ ತಾಳ್ಮೆ ಇರುವ ಅಪ್ಪನಿಗೆ
ಅಪ್ಪನಂತೆ ಧೈರ್ಯ ಇರುವ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಈ ಪುಟ ಅರ್ಪಣೆ
"ಬೇಗ ಹೊರಡು " ಅಪ್ಪನ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಈ ಮಾತು ಹೊರಡುತ್ತಿದಂತೆ ನನ್ನ ಅಂತರಾಳದಲ್ಲಿ ದಿಗಿಲು ಶುರುವಾಯಿತು .
ಜನನೀ ಜನ್ಮ ಭೂಮಿಶ್ಚ
ಸ್ವರ್ಗಾದಪಿ ಗರಿಯಸೀ ।।
ಎಂಬ ಮಾತಿದೆ,ಆದರೆ ಅಂದು ನಾನು ಹೆತ್ತ ತಾಯಿ ಹೊತ್ತ ಭೂಮಿ ಎರಡನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಬರುವ ಬರುವ ದುಃಖದಲ್ಲಿದ್ದೆ . ಒಂದು ಹಕ್ಕಿ ಅದರ ಮರಿಗೆ ಹಾರಲು ಕಲಿಸುವಾಗ ಗೂಡಿನಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುತ್ತದೆ ,ನನಗೂ ಅದೇ ರೀತಿ ಅನುಭವ ಆಗುತಿತ್ತು . ನನ್ನ ಕನಸಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆ-ಪುಕ್ಕ ಬಂದಿತ್ತು ,ಹಾರಲು ಕೂಡ ಸಿಧ್ದನಾಗಿದ್ದೆ ,ಆದರೆ ಗೂಡು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕಲ್ಲ !. ಒಂದು ರೀತಿಯ ಮಿಶ್ರ ಭಾವನೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ . ಹೊರಡುವ ಸಮಯ ಬಂದರೂ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ,ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಮನೆಯನ್ನು ನೋಡಬೇಕು ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು . ಹಾಗೇ ಮನೆಯನ್ನು ಸುತ್ತಾಡಿ ಕೊಂಡು ಬಂದೆ ,ಆಹಾ !ಖುಷಿಯೋ ಅಥವಾ ದುಃಖವೋ ಹೇಳಲಾರೆ . ಒಂದು ರೀತಿ ಮರಣ ದಂಡನೆಗೆ ಗುರಿಯಾದ ಕೈದಿಯ ತರ ನನಗೆ ಭಾಸವಾಗುತಿತ್ತು . ಯಾವಾಗಲೂ ನಾನು ಪ್ರಯಾಣವನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡುವವನು ,ಆದರೆ ಅಂದು ಬೇಸರವೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು . ಕ್ಷಣ -ಕ್ಷಣಕ್ಕೂ ನನ್ನ ಊರು ದೂರವಾಗುತಿತ್ತು .
ಕೊನೆಗೂ ಮೈಸೂರಿಗೆ ಬಂದೆ . ಅವತ್ತು ನನಗೆ ಮೈಸೂರು ಹಳೇ ಗುಜುರಿ ಅಂಗಡಿಯ ತರಹ ಕಂಡಿದ್ದು ಸುಳ್ಳಲ್ಲ .
ಶಿವಮೊಗ್ಗದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮನೆ ಪಿ. ಜಿ ಅಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡದಿತ್ತು ,ಆದರೆ ಇಲ್ಲಿ ಅಂಗೈಯಗಲ ಜಾಗ ತೋರಿಸಿ ಇದೇ ನಿನ್ನ ರೂಮು ಎಂದಾಗ ನನಗೆ ಹೇಗಾಗಿರಬೇಡ !.
ಮೊದಲ ದಿನದ ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಖುಷಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಭಯವನ್ನೇ ತರಿಸುತ್ತದೆ . ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಸ್ತಿನೇ ಭಯವಾಗಿತ್ತೇನೋ ?. ಅವತ್ತು ನಾನು 'ಆಲ್ ಅಲೋನ್ ' , ನನಗೆ ಯಾರೊಬ್ಬರ ಪರಿಚಯವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ .
ಈ ಮಂಡ್ಯ ,ಮೈಸೂರು ಭಾಗದ 'ಕೂಳೆ ','ಕ್ವಾಟಲೆ' ಭಾಷೆ ನನಗೆ ಏಲಿಯನ್ ಗಳ ಭಾಷೆ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತಿತ್ತು .
'ಟೈಮ್ ಹೀಲ್ಸ್ ಆಲ್ ವೂಂಡ್ ' ಎನ್ನುವಂತೆ ಕೊನೆಗೆ ನನಗೆ ಇದೆಲ್ಲ ಅಭ್ಯಾಸವಾಯಿತು .
ಆದರೆ ಒಂದು ದಿನ ನಾನು ಇದನ್ನೂ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಲೇಬೇಕು. ಏಕೆಂದರೆ ನಾನು ನನ್ನ ವಸ್ತುಗಳ ಜೊತೆ ಕೆಲವೊಂದು ಕನಸುಗಳನ್ನೂ ಹೊತ್ತು ತಂದಿದ್ದೇನೆ . ಅವು ಪುಸ್ತಕದಿಂದ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿ ನಗುತ್ತಿರುತ್ತದೆ . ಭೇಟಿ ಆಕಸ್ಮಿಕ ,ಅಗಲಿಕೆ ಅನಿವಾರ್ಯ , ಪರಿವರ್ತನೆ ಜಗದ ನಿಯಮ
